Belastinginkomsten op tweede verblijven aan kust bijna verdubbeld op 10 jaar tijd

De belastinginkomsten op tweede verblijven zijn aan de kustgemeenten op tien jaar tijd van 35,4 naar 66,3 miljoen euro gestegen. Dat blijkt uit een analyse van CIB Vlaanderen, die aan de alarmbel trekt in een persbericht. De problematiek is nochtans niet nieuw. Heel wat kustgemeenten verhogen stelselmatig hun tarieven. Hierdoor wordt de tweede verblijver meer afgestoten dan aangetrokken en dat terwijl deze groep economisch heel noodzakelijk is. Er wordt geschat dat de tweede verblijvers jaarlijks voor zo’n 1,1 miljard euro bijdragen tot de kusteconomie.

Volgens cijfers van Westtoer zijn er 105.000 tweede verblijven aan onze kust. Het maximumtarief dat gemeenten mogen heffen ligt op 1000 euro. In Oostende bijvoorbeeld is dit van toepassing. De opbrengsten van de gemeentelijke belastingen op  tweede verblijven zouden zowat 21% van de totale inkomsten van de kustgemeenten vertegenwoordigen, daar waar het aandeel van de aanvullende personenbelasting zo’n 10% bedraagt (De Panne, Koksijde en Knokke-Heist heffen geen aanvullende personenbelasting). De inwoners worden dus ontzien terwijl de tweede verblijvers een aanzienlijk aandeel van de inkomsten leveren.

Daarnaast merkt de Confederatie van Immobiliënberoepen op dat er doorgaans geen rekening wordt gehouden met de grootte, noch de waarde van het tweede verblijf. Zo is het onlogisch dat wie een studio van pakweg 80.000 euro bezit evenveel dient te betalen dan de eigenaar van een penthouse die 15 tot 20 keer zoveel waard kan zijn. Slechts een handvol gemeenten differentiëren wel naar woningtype en/of oppervlakte. CIB Vlaanderen pleit alleszins voor een meer gematigd fiscaal beleid waarbij tweede verblijvers aangetrokken worden en dat ook blijven. De betrokken gemeenten zelf kunnen er enkel mee gebaat zijn.

Lees hier het persbericht van CIB Vlaanderen. Ook het BIV draagt deze mening uit en deed dat ook in het verleden (zie ons standpunt in een eerder gedeeld persbericht uit 2013).